Ν. Σγουρινάκης, Ο λογιστικός χειρισμός των τελών κυκλοφορίας 2018
Νίκος Σγουρινάκης, Λογιστής – Φοροτεχνικός
Α. Τέλη κυκλοφορίας 2018
Πλησιάζει η ημέρα που θα αναρτηθούν τα σημειώματα για τα τέλη κυκλοφορίας των οχημάτων στη βάση του taxisnet, για το 2018. Όπως είναι γνωστό, τα τέλη κυκλοφορίας καταβάλλονται από 1ης Νοεμβρίου μέχρι την 31η Δεκεμβρίου του προηγούμενου έτους, το οποίο αφορούν (Ν 2367/1953
, «Περί τίτλων κυριότητας, ταξινομήσεως, αδειών κυκλοφορίας και φορολογίας αυτοκινήτων», άρθρα 14 κ.επ.), διάταξη που δεν έχει τροποποιηθεί. Δηλαδή, τα τέλη κυκλοφορίας προκαταβάλλονται έναντι του έτους που αφορούν. Συνεπώς, σε περίπου ένα μήνα, δηλαδή από τις 20 Νοεμβρίου 2017 και έπειτα, θα αναρτηθούν στο taxisnet τα σημειώματα για τα τέλη κυκλοφορίας του 2018. Για την εκτύπωση των σημειωμάτων από την ΓΓΠΣ, χρειάζεται ο ΑΦΜ του κατόχου και ο αριθμός κυκλοφορίας του οχήματος.
Επισημαίνεται ότι οι προαναγγελθείσες αλλαγές που διέρρευσαν το προηγούμενο διάστημα από στελέχη του οικονομικού επιτελείου, φαίνεται ότι μπορούν να περιμένουν ακόμη, αφού δεν βρέθηκε η λύση που ενδεχομένως θα προσδιόριζε χαμηλότερη επιβάρυνση για μερίδα κατόχων οχημάτων, ενώ ταυτοχρόνως θα οδηγούσε στην είσπραξη του προγραμματισμένου ποσού εσόδων από το κράτος, χωρίς περικοπές.
Άρα, τα τέλη κυκλοφορίας οχημάτων 2018 που θα κληθούν να πληρώσουν έως το τέλος του τρέχοντος έτους οι ιδιοκτήτες, θα παραμείνουν στην πλειονότητά τους τα ίδια. Ενδέχεται ωστόσο, να υπάρξουν κάποιες αλλαγές, σε περιορισμένη κλίμακα, οι οποίες θα αφορούν σε πολύ συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών, όπως είναι για παράδειγμα οι πολύτεκνοι ή τα άτομα με ειδικές ανάγκες / δεξιότητες.
Υπενθυμίζεται ότι αναφέρθηκε ως είδηση, το προηγούμενο διάστημα, ο σχεδιασμός τελών κυκλοφορίας που, σε ένα βαθμό, θα ευνοούσε ιδιοκτήτες επιβατικών ΙΧ μεγάλου κυβισμού (συγκεκριμένα, άνω των 1.929 κ.ε.) για οχήματα όμως, με άδεια κυκλοφορίας πριν από το 2005, λόγω της παλαιότητάς τους. Ωστόσο, το σχέδιο αυτό δεν ευδοκίμησε δεδομένου ότι οι αρμόδιοι στο υπουργείο Οικονομικών δεν κατάφεραν να βρουν και να προτείνουν τα ανάλογα ισοδύναμα μέτρα, ώστε να στηρίξουν την ελάφρυνση αυτή, ούτε βεβαίως θεωρήθηκε δίκαιο να επιβαρυνθούν τα λοιπά οχήματα, νεότερης γενιάς.
Επίσης, επανήλθε στις συζητήσεις / διαπραγματεύσεις μία παλαιότερη πρόταση που έχει αρκετές φορές «κυκλοφορήσει» στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο τα προηγούμενα χρόνια, ήτοι να σχεδιαστεί μεν μία σημαντική μείωση των τελών κυκλοφορίας, αλλά να αυξηθεί η τιμή της βενζίνης και του πετρελαίου κίνησης κατά 2 – 4 λεπτά του ευρώ, ώστε να επιβαρύνονται με τέλη κυκλοφορίας και οχήματα που κυκλοφορούν στην Ελλάδα με ξένες πινακίδες (τα οποία απαλλάσσονται από την καταβολή τελών). Αυτό ασφαλώς θα σήμαινε περαιτέρω αύξηση των φόρων κ.λπ. που επιβαρύνουν τα καύσιμα και που είναι σε σημαντικό βαθμό δυσανάλογοι του καθαρού κόστους κτήσης των συγκεκριμένων προϊόντων, γεγονός για το οποίο ήδη η χώρα μας έχει δεχθεί παρατηρήσεις. Από την άλλη πλευρά εμφανίζεται ισχυρό το ενδεχόμενο, αν εφαρμοσθεί ένα τέτοιο σχέδιο, να μην μπορεί να διασφαλιστεί με ακρίβεια, ότι το κράτος θα εισπράττει κάθε χρόνο το απαραίτητο κονδύλι συνολικά, αφού η ζήτηση για κατανάλωση καυσίμων, παρά την ανελαστικότητα που την χαρακτηρίζει για τα προϊόντα αυτά, δεν παύει να υπακούει στον νόμο προσφοράς – ζήτησης. Υπό τον φόβο αυτόν λοιπόν, η παραπάνω πρόταση απορρίπτεται διαρκώς, μέχρι την κατάθεση νεότερων στοιχείων και περισσότερο πειστικών επιχειρημάτων.
Β. Λογιστική αντιμετώπιση από την επιχείρηση / ιδιοκτήτη
Όπως έχουμε σημειώσει και σε προηγούμενο σημείωμα, σύμφωνα με την περ. ε΄, της παρ. 1, του άρθρου 31 του ισχύσαντος μέχρι 31/12/2013 και ήδη καταργηθέντος ΚΦΕ (Ν2238/1994), από τα ακαθάριστα έσοδα των επιχειρήσεων, προκειμένου να προσδιοριστεί το καθαρό εισόδημά τους με λογιστικό τρόπο, αφαιρούνταν και τα ποσά των κάθε είδους φόρων, τελών και δικαιωμάτων, που βάρυναν την επιχείρηση. Ως χρόνος έκπτωσης, λογιζόταν ο χρόνος της καταβολής αυτών υπέρ του Δημοσίου. Στην έννοια των ως άνω φόρων και τελών ανήκουν και τα τέλη κυκλοφορίας των κάθε είδους μεταφορικών μέσων που ανήκουν στην επιχείρηση. Υπό την έννοια αυτή, νομίμως μεν, ωστόσο κατά παρέκκλιση της βασικής αρχής της αυτοτέλειας των χρήσεων, δαπάνη που αφορούσε το επόμενο έτος, καταχωριζόταν στην κλειόμενη χρήση. Η πρακτική αυτή, ορθώς κατά την γνώμη μας χαρακτηρίζεται ως παρέκκλιση, εκ του γεγονότος ότι πάντα είναι ισχυρό το ενδεχόμενο η επιχείρηση, κατά το επόμενο έτος να χρησιμοποιήσει μικρότερο ή μεγαλύτερο αριθμό μεταφορικών μέσων, άρα να επιβαρύνει δυσαναλόγως τις λογιστικές χρήσεις με το συγκεκριμένο έξοδο, προκαλώντας σχετική στρέβλωση.
Ήδη, τα Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα (Ν 4308/2014, ισχύς από 1/1/2015), στο άρθρο 17, παρ. 1, με αναφορά στις γενικές αρχές σύνταξης των χρηματοοικονομικών καταστάσεων, υιοθετούν την θεμελιώδη αρχή του δεδουλευμένου, χωρίς εξαιρέσεις στην εφαρμογή της και ανεξαρτήτως του τηρούμενου λογιστικού συστήματος από την οντότητα, ήτοι και σε απλογραφικά και σε διπλογραφικά βιβλία. Περαιτέρω, επισημαίνεται (βλ. Λογιστική Οδηγία ΕΛΤΕ) «ότι η θεμελιώδης αρχή του δεδουλευμένου επιτάσσει την αναγνώριση των επιπτώσεων των συναλλαγών και γεγονότων της οντότητας και την συμπερίληψή τους στις χρηματοοικονομικές καταστάσεις της, στον χρόνο που προκύπτουν και όχι στο χρόνο που διακανονίζονται ταμειακά (εισπράττονται ή πληρώνονται)». Συνεπώς, από τα παραπάνω προκύπτει ότι εξορθολογίζεται το ζήτημα της λογιστικής (αλλά και φορολογικής) αντιμετώπισης των εξόδων και των εσόδων, τα οποία προπληρώνονται ή είναι πληρωτέα, ή προεισπράττονται ή είναι εισπρακτέα, κατά περίπτωση, αναφορικώς με την περίοδο που αφορούν (βαρύνουν ή ενισχύουν).
Επομένως, για την λογιστική απεικόνιση της καταβολής, μέχρι 31/12/2016, των τελών κυκλοφορίας του έτους 2017, θα χρησιμοποιηθούν οι μεταβατικοί λογαριασμοί που προβλέπονται από το τηρούμενο σχέδιο λογαριασμών της οντότητας. Σε κάθε περίπτωση, βάσει του Σχεδίου Λογαριασμών των ΕΛΠ (Παράρτημα Γ), η λογιστική εγγραφή θα είναι η εξής (με ελεύθερη την σχετική ανάλυση σε υπολογαριασμούς):
Υπενθυμίζεται ότι αν αποκτηθεί νέο όχημα κατά την τρέχουσα χρήση, τα τέλη κυκλοφορίας καταβάλλονται αμέσως κατά την αγορά του και καταχωρίζονται σε λογαριασμό εξόδου (64.11) και όχι στο κόστος κτήσης του αυτοκινήτου. Αυτό γιατί πρόκειται για έξοδο με επαναλαμβανόμενο χαρακτήρα που δεν προσθέτει σε καμία περίπτωση αξία στο αποκτηθέν όχημα[1].
Επισημαίνεται ότι η αρχή του δεδουλευμένου αφορά τις συνδεόμενες καταστάσεις του ισολογισμού, της κατάστασης αποτελεσμάτων και της κατάστασης μεταβολών καθαρής θέσης, ενώ δεν αφορά την κατάσταση χρηματοροών, η οποία εκφράζει την ταμειακή βάση της λογιστικής.
Τέλος, σε απάντηση που δόθηκε από το ΣΛΟΤ επί του θέματος αυτού, αναφέρονται τα εξής:
«Από λογιστικής απόψεως, η αναγνώριση των εξόδων στην κατάσταση αποτελεσμάτων γίνεται βάσει της αρχής του δουλευμένου. Συνεπώς έξοδα που πληρώνονται στο 2016 (2017) αλλά αφορούν το 2017 (2018), αναγνωρίζονται ως περιουσιακό στοιχείο «προπληρωμένα έξοδα» και μεταφέρονται στα έξοδα στην κατάσταση αποτελεσμάτων της χρήσεως 2017 (2018). Αν από φορολογικής απόψεως ισχύει ο ίδιος χειρισμός δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ λογιστικής αξίας και φορολογικής βάσης. Αν από φορολογικής απόψεως το έξοδο αναγνωρίζεται στη χρήση που καταβλήθηκε (2016 ή 2017), υπάρχει προσωρινή διαφορά μεταξύ λογιστικής αξίας και φορολογικής βάσης».
[1]. Βλ. την παρ. 18.1.2 της Λογιστικής Οδηγίας ΕΛΤΕ: «Κατά την αρχική αναγνώριση, τα πάγια στοιχεία επιμετρούνται στο κόστος κτήσης. Το κόστος κτήσης περιλαμβάνει κάθε δαπάνη που απαιτείται για να περιέλθει ένα περιουσιακό στοιχείο στην παρούσα κατάσταση ή θέση ή επιδιωκόμενη χρήση. Δηλαδή, περιλαμβάνει το σύνολο των ταμειακών διαθεσίμων ή ταμειακών ισοδύναμων ή την εύλογη αξία άλλου ανταλλάγματος που δίνεται κατά το χρόνο απόκτησης ή κατασκευής, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο νόμο».
www.epixeirisi.gr