Ένα από τα θέματα που ταλανίζουν τους συναδέλφους λογιστές την τελευταία διετία είναι αυτό των περιβόητων ΜΥΦ.
Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 14 του Κ.Φ.Δ.: «κάθε φυσικό πρόσωπο με εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα, κάθε νομικό πρόσωπο και νομική οντότητα, καθώς και οι αγρότες που υπάγονται στο άρθρο 41 του Κώδικα Φ.Π.Α. (N 2859/2000), υποβάλλουν καταστάσεις φορολογικών στοιχείων, προμηθευτών και πελατών, για τα εκδοθέντα και ληφθέντα φορολογικά στοιχεία αποκλειστικά με τη χρήση ηλεκτρονικής μεθόδου επικοινωνίας στο διαδικτυακό τόπο του Υπουργείου Οικονομικών, ανεξάρτητα από τον τρόπο έκδοσης αυτών (μηχανογραφικά ή χειρόγραφα).
Οι καταστάσεις του προηγούμενου εδαφίου αφορούν φορολογικά στοιχεία που σχετίζονται αποκλειστικά με την επαγγελματική εξυπηρέτηση, καθώς και την εκπλήρωση του σκοπού των προσώπων του προηγούμενου εδαφίου.
Για τις λιανικές συναλλαγές υποβάλλονται συγκεντρωτικά δεδομένα».
Σε εφαρμογή των παραπάνω και σύμφωνα με εξουσιοδοτική διάταξη του νόμου, ο τότε Γ.Γ.Δ.Ε. κ. Χ. Θεοχάρης εξέδωσε την Πολ. 1022/2014 η οποία προέβλεπε υποχρεώσεις εν πολλοίς ανεφάρμοστες.
Αποτέλεσμα των ανεδαφικών απαιτήσεων της παραπάνω εγκυκλίου, ήταν οι αλλεπάλληλες αλλαγές και κυρίως παρατάσεις στην υποβολή των σχετικών στοιχείων.
Επιπλέον επιφορτίστηκαν με ένα μεγάλο όγκο εργασίας τα λογιστήρια των επιχειρήσεων και τα λογιστικά γραφεία, κυρίως λόγω της απαίτησης να περιλαμβάνονται συναλλαγές ακόμα και του 0,01 ευρώ, όπως και της απαίτησης για μηνιαίας αρχικώς και τριμηνιαίας στη συνέχεια υποβολής των σχετικών στοιχείων.
Επισημαίνεται ότι η συγκεκριμένη εγκύκλιος μάλλον θα πρέπει να περιληφθεί στο μουσείο γραφειοκρατικής τρέλας του Ελληνικού Δημοσίου, αφού δεν προσέφερε τίποτε παραπάνω στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της διακίνησης πλαστών ή εικονικών φορολογικών στοιχείων, από ότι προσέφερε το προηγούμενο καθεστώς των ετησίων συγκεντρωτικών καταστάσεων αγορών και πωλήσεων.
Δυστυχώς και η διάδοχος στη θέση του κ. Θεοχάρη Γ.Γ.Δ.Ε. η κ. Σαββαΐδου παρά τις κάποιες επιμέρους βελτιώσεις με την καθιέρωση του ορίου αποκλίσεων, δεν τόλμησε να αλλάξει την αρχική απόφαση.
Ο νέος Γ.Γ.Δ.Ε. κ. Γ. Πιτσιλής, επανεξετάζοντας προφανώς το σύστημα αποφάσισε σύμφωνα με ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου την αλλαγή της συχνότητας υποβολής σε ετήσια (από τη χρήση 2016 και μετά).
Αναμφίβολα πρόκειται για ένα βήμα στη σωστή κατεύθυνση.
Ωστόσο θεωρούμε ότι για να μπορεί να εφαρμοστεί το σύστημα των Μ.Υ.Φ. επ’ ωφελεία του δημοσίου και χωρίς την προσθήκη περιττών γραφειοκρατικών βαρών σε επιχειρήσεις και λογιστές απαιτείται να γίνουν επιπλέον βήματα εξορθολογισμού.
Αυτά επιγραμματικά μπορεί να είναι:
- Η θέσπιση ορίου αξίας τιμολογίων, 300 ευρώ ή έστω λίγο κατώτερου, κάτω του οποίου δεν θα υπάρχει υποχρέωση υποβολής.
- Να απαλειφθεί η υποχρέωση υποβολής στοιχείων τα οποία δεν αποτελούν αντικείμενο διασταύρωσης, όπως λογαριασμοί ηλεκτρικού ρεύματος, τηλεφωνίας, ύδατος κλπ.
- Η υποβολή σε χρονικό διάστημα που δεν απέχει πολύ από τη λήξη του έτους, ώστε να υπάρχει περιθώριο διορθώσεων, όταν απαιτείται.
- Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου η προθεσμία υποβολής θα είναι μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου, που κατ’ αρχήν κρίνεται θετικό.
- Να υπάρχει επαρκής χρόνος στη συνέχεια για τη διόρθωση των αποκλίσεων, εφόσον αυτές ξεπερνούν ένα ορισμένο όριο που θα μπορούσε να οριστεί στα 300 ευρώ.
- Να ξεκαθαριστεί ότι αποκλίσεις που θα εξακολουθούν να υφίστανται μετά και την καταληκτική ημερομηνία υποβολής των τροποποιητικών δηλώσεων, θα αποτελούν αντικείμενο ελέγχου της φορολογικής διοίκησης, εφόσον ξεπερνούν ένα όριο ανά συναλλασσόμενο.
- Το ανωτέρω όριο θα μπορεί να ορίζεται κατ’ έτος με απόφαση του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων.
- Δεν θα επιβάλλονται κυρώσεις για ανέλεγκτες περιπτώσεις αποκλίσεων, καθώς στην περίπτωση αυτή δεν τεκμηριώνεται η ύπαρξη φορολογικών παραβάσεων.
Γενικά κανένας δεν αμφισβητεί τη χρησιμότητα της διασταύρωσης των οικονομικών στοιχείων συναλλασσόμενων, προκειμένου να εντοπιστούν περιπτώσεις πλαστών ή εικονικών φορολογικών στοιχείων. Ωστόσο ειδικά στην εποχή που ζούμε και η άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας είναι το ζητούμενο, προκειμένου να επιτευχθεί η περίφημη «ανάπτυξη», θα πρέπει πάντα να σταθμίζεται και το κόστος που προκαλεί η επιβολή οποιωνδήποτε υποχρεώσεων σε σχέση με το όφελος του δημοσίου. Ο μέχρι σήμερα τρόπος εφαρμογής των ΜΥΦ συνεπάγεται τεράστιο κόστος σε εργατοώρες και σε αναβαθμίσεις πληροφοριακών συστημάτων έναντι ελάχιστου οφέλους. Έπρεπε να αλλάξει χθες! Ας ελπίσουμε ότι έστω και τώρα η αλλαγή θα είναι ολοκληρωμένη.
Βαγγέλης Μιχελινάκης,
Λογιστής Φοροτεχνικός, Σύμβουλος επιχειρήσεων