Το Συμβούλιο της Επικρατείας, με την με αριθμό 3325/2015 Τμήμα Β΄ απόφασή του, αποφάνθηκε, ότι από τα έσοδα των εταιρειών εκπίπτουν τα ποσά που διατίθενται για τη συντήρηση των αυτοκίνητων της επιχείρησης και των υπαλλήλων της, την αγορά καυσίμων για τα εν λόγω αυτοκίνητα και τις δαπάνες για αγορά ειδών καθαριότητας, καφέδων, αναψυκτικών, κ.ά. Κατόπιν αυτού, το ΣτΕ διέγραψε 87.990 ευρώ που είχαν καταλογιστεί σε εταιρεία από τον προϊστάμενο του Εθνικού Ελεγκτικού Κέντρου, ως λογιστικές διαφορές. Να επισημάνουμε ότι η σχετική απόφαση αναφέρεται σε δαπάνες οι οποίες δεν αναγνωριζόταν φορολογικά βάσει του άρθρου 31 παρ.1 του Ν.2238/1994 περί Κ.Φ.Ε., που ίσχυσε έως και την 31/12/2013.
Η συγκεκριμένη απόφαση αφορά ελεγχόμενη χρήση για την προσφεύγουσα επιχείρηση 1/1 – 31/12/1999 κατά την οποία, η φορολογική αρχή δεν αναγνώρισε προς έκπτωση από τα ακαθάριστα έσοδα της αναιρεσίβλητης ποσό 6.471.930 δραχμών, το οποίο καταβλήθηκε για έξοδα ταξιδιών των πωλητών της προς την επαρχία. Η απόρριψη του ως άνω κονδυλίου από την φορολογική αρχή εχώρησε με την αιτιολογία ότι οι εν λόγω πωλητές δεν εκπροσωπούσαν «αποκλειστικά» την αναιρεσίβλητη εταιρία, αλλά και την θυγατρική της, με την επωνυμία «………………..», και, ως εκ τούτου, το ποσό αυτό καταβλήθηκε από ελευθεριότητα και, επομένως, δεν είναι παραγωγική η εν λόγω δαπάνη.
Μεταξύ των λογιστικών διαφορών που προστέθηκαν από την φορολογική αρχή στα καθαρά κέρδη της αναιρεσίβλητης, περιλαμβάνεται και κονδύλιο ποσού 1.670.000 δραχμών, που δαπανήθηκε για αγορά ειδών καθαριότητας, καθώς και για αναψυκτικά και καφέδες κλπ για το προσωπικό και τους πελάτες της αναιρεσίβλητης εταιρίας. Το δικάσαν εφετείο, αφού έλαβε υπ’ όψη ότι «πρόκειται για μικροέξοδα που καλύπτονται από νόμιμα παραστατικά, καθώς και ότι, κατά κοινή πείρα, τα είδη καθαρισμού χρειάζονται για τη λειτουργία ενός χώρου επαγγελματικού ή μη, ενώ η κάλυψη της δαπάνης αγοράς καφέδων, αναψυκτικών κ.λ.π. για το προσωπικό της και τους πελάτες της, γίνονται προς το συμφέρον της επιχείρησης αφενός διότι συμβάλλουν στην καλύτερη απόδοση των υπαλλήλων της και αφετέρου διότι συντελούν στην ανάπτυξη των εργασιών της» έκρινε την εν λόγω δαπάνη παραγωγική και εκπεστέα, απορρίπτοντας ως αβάσιμο τον περί του αντιθέτου λόγο εφέσεως του Ελληνικού Δημοσίου.
Να υπενθυμίσουμε, ότι μετά την εφαρμογή του Ν.4172/2013 περί Κ.Φ.Ε. από την 1/1/2014 και σύμφωνα με την ΠΟΛ.1113/2015, η φορολογική αρχή σαφώς πλέον ορίζεται ότι πραγματοποιεί έλεγχο νομιμότητας των δαπανών και όχι έλεγχο σκοπιμότητας.