Κοιτάζοντας γύρω μου βλέπω πρόσωπα θλιμμένα, θυμωμένα, ταλαιπωρημένα και ενίοτε εξαγριωμένα. Αναλογίζομαι ότι τα χρόνια προβλήματα στο χώρο, αλλά και στην οικονομία του τόπου γενικότερα, έχουν αφήσει το στίγμα τους πάνω μας. Θαρρείς πως όλα όσα βιώνουμε είναι ζωγραφισμένα με ανεξίτηλα χρώματα στην όψη μας.
Τα βλέμματά μας απλανή, χάνονται συχνά προς στο άπειρο. Με τσαλακωμένη αξιοπρέπεια και υπό αντίξοες συνθήκες κουβαλούμε το σαρκίο μας χωρίς αναστρέψιμη ελπίδα. Όντες βουτηγμένοι στο βούρκο των υποχρεώσεων, μέσα στην αχλύ του μισοσκόταδου, παλεύουμε αόκνως προσπαθώντας να κρατηθούμε στην επιφάνεια.
Παραδομένοι σε ένα παιχνίδι χωρίς ουσία, ανδρείκελα όλοι εμείς, πορευόμαστε κάνοντας συνεχώς ελιγμούς μέσα στο πεδίο που ναρκοθέτησαν με μεγάλη επιτυχία και επιμέλεια, διαχρονικά, κάποιοι ανεκδιήγητοι ολετήρες.
Η καθημερινότητα έρχεται σαν κόλαφος να μας ξυπνήσει από το λήθαργο τόσων ετών.
Μα, τόσα χρόνια γιατί δεν κάναμε τίποτα; Γιατί αφεθήκαμε να μας πάρει το ρεύμα; Αξίζουμε αυτή την κατάσταση που βιώνουμε;
Πολλά τα ερωτήματα που σχηματίζονται μέσα στο μυαλό μου. Σκέφτομαι πως δεν πρέπει να πάμε στον πάτο παρασυρόμενοι από την έντονη περιδίνηση.
Οφείλουμε να αντισταθούμε και αλλάξουμε πορεία.
Εφόσον έχουμε συνειδητοποιήσει τον ρόλο μας, την επιρροή που μπορούμε να ασκήσουμε στην «αντίπερα» όχθη, αλλά και τη σημασία που έχει το επάγγελμά μας, γενικότερα στην οικονομία της χώρας, τότε φρονώ έχει γίνει το πρώτο βήμα.
Δείτε περισσότερα
επιμέλεια :
Κωνσταντίνος Δημ. Γραβιάς
Πτυχιούχος Οικον. Παν/μίου Πειραιά
Λογιστής – φοροτεχνικός