Τα τελευταία χρόνια αναλογίζομαι αν όλο αυτό που συμβαίνει αναφορικά με όσα διαδραματίζονται στα επαγγελματικά δρώμενα του χώρου που δραστηριοποιούμαι είναι αποκύημα της φαντασίας μου ή αποτελεί ένα σύντομο, αλλά τρομακτικό εφιάλτη που θα με κάνει να πεταχτώ αλαφιασμένος απ΄το κρεββάτι.
Γρήγορα όμως συνειδητοποιώ ότι, όσα βιώνω σε προσωπικό επίπεδο, αλλά γενικότερα και η πλειονότητα του χώρου είναι απολύτως αληθινά και ευθύνονται για την κατήφεια που βλέπω ζωγραφισμένη στα πρόσωπά μας. Από συζητήσεις που έχω με άλλους συναδέλφους διαπιστώνω ότι τις ίδιες ανησυχίες και σχεδόν ταυτόσημους προβληματισμούς έχουν κι αυτοί οπότε —ευτυχώς για μένα— δεν αισθάνομαι μόνος μέσα σ΄αυτό το απέραντο φρενοκομείο.
Προσπαθώντας να βρούμε το βηματισμό μας διερχόμενοι μέσα απ’ τα στενά και δαιδαλώδη σοκάκια του φορολογικού συστήματος, διαπερνώντας την αχλύ του μισοσκόταδου που απλώνεται πάνω απ΄το φορολογικό τοπίο, αγωνιζόμαστε να ορθοποδήσουμε και να ασκήσουμε με συνέπεια το επάγγελμά μας. Αντιμέτωποι με τον καταιγισμό νόμων, αποφάσεων και εγκυκλίων, εν μέσω ασφυκτικών προθεσμιών και καταληκτικών ημερομηνιών, χειμαζόμενοι συνάμα κι από την οικονομική κρίση που ταλανίζει γενικότερα την ελληνική κοινωνία, όντες θύματα της ηλεκτρονικής —και όχι μόνο— γραφειοκρατίας, πασχίζουμε να ισορροπήσουμε πραγματικά πάνω σε τεντωμένο σχοινί.
Ελεύθεροι επαγγελματίες και μισθωτοί λογιστές, όλοι «βράζουν» στο ίδιο καζάνι και αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα στην καθημερινή εργασία τους, αφού ουσιαστικά βάλλονται πανταχόθεν από ομαδικά πυρά, ανήμποροι αμφότεροι να αντιδράσουν.
Η πολυπλοκότητα του επαγγέλματός μας σε συνδυασμό με το ευμετάβλητο φορολογικό, εργατικό και ασφαλιστικό γίγνεσθαι της χώρας όπου βασιλεύει η αδάμαστη πολυνομία, συνθέτουν ένα άκρως τοξικό περιβάλλον που οδηγεί τον κάθε λογιστή στην ηθική και σωματική καταρράκωση, στην ψυχολογική εξαθλίωση και το ίδιο το επάγγελμα στον εκφυλισμό. Είναι δεδομένο ότι κάποιοι θέλουν αυτό το δαιδαλώδες σύστημα και συντηρούν το νοσηρό φαινόμενο της πολυνομίας, έτσι ώστε να είναι όλα θολά, δυσνόητα και γεμάτα ασάφειες. Δεν μπορώ επ΄ουδενί λόγω να πιστέψω ότι όλη αυτή η κατάσταση στο φορολογικό σύστημα της χώρας μας είναι τυχαία. Συχνά πεισμώνω με όλη αυτή την κατάσταση και λέω στον εαυτό πως δεν πρέπει να το βάλω κάτω, πως δεν πρέπει να αφήσω κανέναν να τσαλακώνει την ηθική, επαγγελματική και ανθρώπινη αξιοπρέπειά μου, πως πρέπει επιτέλους να αντιδράσω. Όμως, άλλες φορές, παρασυρόμενος από τη λαίλαπα των φορολογικών υποχρεώσεων διαπιστώνω πως σκύβω το κεφάλι υποταγμένος και εκτελώ ως πειθήνιο όργανο τις συχνά γεμάτες αμετροέπεια και αναλγησία προσταγές των εκάστοτε ιθυνόντων που δεν λαμβάνουν υπόψη τους τα δίκαια αιτήματα του κλάδου.
Σκιαγραφώντας τις υφιστάμενες συνθήκες εργασίας του σύγχρονου λογιστή, αλλά καταγράφοντας και τις προσωπικές ανησυχίες δεν μεμψιμοιρώ, αλλά μέσω της ρεαλιστικής αποτύπωσης της υφιστάμενης κατάστασης προσπαθώ να καταδείξω για μία ακόμη φορά την πολυπλοκότητα του επαγγέλματός μας. Επιπροσθέτως, για το γεγονός ότι επιθυμώ ανθρώπινες συνθήκες και ωράρια εργασίας δεν μπορεί ουδείς να μου προσάψει κατηγορίες πως δήθεν βλέπω όσα βιώνουμε μέσα από μία συντεχνιακή ματιά.
Γιατί, η πραγματικότητα είναι τέτοια που ξεπερνά τις συντεχνιακές αντιλήψεις και νοοτροπίες. Όμως, κατά την ταπεινή μου άποψη είναι απερινόητο αυτό που συμβαίνει στον κλάδο μας. Παρά το γεγονός ότι εργαζόμαστε κάτω από αντίξοες συνθήκες και υπό τη δαμόκλειο σπάθη των προστίμων, αλλά και μέσα σε φρενήρεις ρυθμούς, πλήθος καταληκτικών ημερομηνιών και υποχρεώσεων, εντούτοις θα έλεγε κανείς ότι λειτουργούμε σαν υπνωτισμένοι και δεν αντιδρούμε δυναμικά σε όσα τραγελαφικά συμβαίνουν γύρω μας. Παρόλο που ουσιαστικά μας έχουν καταντήσει σαν τη λυδία λίθο πάνω στην οποία δοκιμάζονται όλες οι πρόχειρες και αδόκιμες προσπάθειες καταπολέμησης της φοροδιαφυγής ή τις εισφοροδιαφυγής, εμείς εκόντες άκοντες, σχεδόν αμαχητί παρασυρόμαστε από το ρεύμα και δεν αντιδρούμε δυναμικά. Σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσω και το γεγονός ότι συχνά υπάρχουν εντάσεις, διαξιφισμοί, ειρωνείες, ρεβανσισμοί, κ.λπ. ακόμη και μεταξύ μας, γεγονός που αντί να αμβλύνει τις όποιες διαφορές, ουσιαστικά τις οξύνει περισσότερο δημιουργώντας συνάμα φατρίες και έντονη αντιπαλότητα. Όλα αυτά κάπου εδράζονται και προφανώς ευθύνονται για το “κακό” πρόσωπο που δείχνουμε πολλές φορές ακόμη και μεταξύ μας.
Επειδή πιστεύω ακράδαντα στην άποψη ότι για όλα τα προβλήματα υπάρχει και μία λύση –συχνά και περισσότερες–, είναι νομίζω καιρός να προβούμε σε πράξεις που θα ταράξουν λίγο τα λιμνάζοντα νερά στον επαγγελματικό μας χώρο. Γιατί, πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι, ο σύγχρονος λογιστής όσο περνάει ο καιρός αποτελεί όλο και περισσότερο το απαραίτητο δεκανίκι της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας του υπ. Οικονομικών. Ο ρόλος μας είναι σημαντικός και πρέπει ουσιαστικά να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να δούμε πως μπορούμε -για το καλό του επαγγέλματός μας- να εκμεταλλευτούμε όσο μπορούμε τις δυνατότητες εξέλιξης που υπάρχουν αυτή την περίοδο.
Με καλή θέληση, σωστή οργάνωση και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό θεωρώ ότι θα παραμείνουμε στις επάλξεις και δεν θα πνιγούμε στη χοάνη του αδυσώπητου αγώνα με τις μεγάλες πολυεθνικές που λυμαίνονται το χώρο και θέλουν να γίνουν μονοπώλια. Γιατί, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι με το λογιστή, τον δικηγόρο και τον ιατρό, ο πελάτης έχει προσωπική σχέση και επιθυμεί αμεσότητα που ενδεχομένως δεν την παρέχουν τα μεγάλα εταιρικά σχήματα.
Επιμέλεια :Κωνσταντίνος Δημ. Γραβιάς, Πτυχιούχος Οικον. Παν/μίου Πειραιά Λογιστής – φοροτεχνικός
Δείτε περισσότερα