Απόσπασμα από το σχόλιο της Δευτέρας της 27/10/2014 του συναδέλφου Κωνσταντίνου Γραβιά, μέλους της ομάδας της επιστημονικής επιτροπής του TaxHeaven, αναφορικά με την υποβολή και απόδοση του παρακρατούμενου φόρου για μισθοδοσία του προσωπικού :
VII. Υποβολή και απόδοση του παρακρατούμενου φόρου για μισθοδοσία προσωπικού
Τελικά, αν φέτος δε γλυτώσουμε την επίσκεψη σε κάποιο ψυχιατρικό νοσοκομείο με όλα αυτά που βλέπουμε και διαβάζουμε θα είμαστε πολύ τυχεροί. Μας βλέπω σύντομα να μην έχουμε πρόβλημα στο τι θα φοράμε καθημερινώς, αφού ο ζουρλομανδύας θα είναι το μοναδικό ένδυμα που θα μας ταιριάζει. Θα μου πείτε τώρα και με το δίκιο σας, γιατί τα λέω όλα αυτά. Αφορμή στάθηκε μία διοικητική λύση που αφορούσε στην υποβολή δήλωσης και στην απόδοση του παρακρατούμενου φόρου που αφορά στη μισθοδοσία προσωπικού. Ειδικότερα, με το υπ΄αριθμ: Δ12A 1126595 ΕΞ 2014/16.9.2014, έγινε γνωστό εν ολίγοις ότι για τη μισθοδοσία π.χ. Ιανουαρίου 2014 ανεξάρτητα εάν αυτή έχει καταβληθεί μεταγενέστερα (Ιούνιο 2014), η υποβολή και η απόδοση του παρακρατούμενου φόρου για τη μισθοδοσία αυτή πρέπει να γίνει μέχρι τέλη Μαρτίου.
Η έννοια της καταβολής ή της πληρωμής σύμφωνα με τον ν. 4172/2013 προφανώς δεν έχει νόημα για τη Διοίκηση, αφού όλα πάει να τα ρίξει στην παρ. 4 του άρθρ. 8 του ν. 4172/2013, σύμφωνα με την οποία: «χρόνος κτήσης του εισοδήματος θεωρείται ο χρόνος που ο δικαιούχος απέκτησε το δικαίωμα είσπραξης του. Κατ’ εξαίρεση, για τις ανείσπρακτες δεδουλευμένες αποδοχές που εισπράττει καθυστερημένα ο δικαιούχος εισοδήματος από μισθωτή εργασία και συντάξεις σε φορολογικό έτος μεταγενέστερο, χρόνος απόκτησης του εν λόγω εισοδήματος θεωρείται ο χρόνος που εισπράττονται, εφόσον αναγράφονται διακεκριμένα στην ετήσια βεβαίωση αποδοχών που χορηγείται στον δικαιούχο».
Δηλαδή με λίγα λόγια, όλοι όσοι ακολούθησαν τόσους μήνες την επιταγή του νόμου που ανέφερε για απόδοση του φόρου αυτού το αργότερο μέχρι το τέλος του δεύτερου μήνα από την ημερομηνία καταβολής του υποκείμενου σε παρακράτηση εισοδήματος, έχουν τεράστιο πρόβλημα. Το ερώτημα που εγείρεται στο σημείο αυτό είναι το εξής: Γιατί η Διοίκηση δεν είχε δώσει σαφείς οδηγίες για το τόσο σημαντικό θέμα της παρακράτησης και κυρίως της απόδοσης του φόρου ώστε να μην υπάρχουν απορίες που οδηγούν σε λανθασμένους χειρισμούς; Θεωρώ απαράδεκτο το γεγονός ότι παρόλο που έχουν περάσει τόσοι μήνες δεν έχει ξεκαθαρίσει η Διοίκηση το θέμα αυτό, όπως και πλήθος άλλων που αφορούν στον ν.4172/2013. Απορώ με την κωλυσιεργία των ιθυνόντων! Αλλά το έχουμε ξαναδεί το έργο. Νομοθετούμε με χρησμούς Πυθίας κι έπειτα επιβάλλουμε τεράστια πρόστιμα.
IX. Το φάντασμα του 2238/1994 κυκλοφορεί ανάμεσά μας
Το σύνθημα που ακούγεται εδώ και καιρό στην οδό Καραγεώργη Σερβίας είναι ένα «2238 ζεις, εσύ μας οδηγείς». Έτσι εξηγείται και η κοινοποίηση διοικητικών λύσεων ή αποφάσεων με σαφείς αναφορές στον παλαιό Κ.Φ.Ε. που πλανάται ακόμη σα φάντασμα πάνω απ τα κεφάλια μας! Παρόλο που ο νέος Κ.Φ.Ε. (ν.4172/2013) αναφέρει ρητώς ότι από την έναρξη ισχύος του «παύουν να ισχύουν οι διατάξεις του ν. 2238/1994 (Α’ 151), συμπεριλαμβανομένων και όλων των κανονιστικών πράξεων και εγκυκλίων που έχουν εκδοθεί κατ’ εξουσιοδότηση αυτού του νόμου», εντούτοις τα στελέχη του υπ. Οικ. τον μνημονεύουν σε νέες αποφάσεις και κυρίως στηρίζονται στη λογική που ίσχυε επί των ημερών του ν. 2238/1994.
Δείτε το Δ12A 1126595 ΕΞ 2014/16.9.2014 σχετικόέγγραφο – διοικητική λύση του Υπουργείου Οικονομικών
Πηγή : www.taxheaven.gr